Οι ερευνητές πήραν φυτικά εκχυλίσματα από μια πλειάδα διαφορετικών φυτών όπως η λεβάντα, ο βασιλικός, το θυμάρι, η μαντζουράνα, το τζίντζερ και το χαμομήλι.
Υπό την εποπτεία του καθηγητή Geoff Abbott αναγνώρισαν ένα βιοδραστικό συστατικό που ήταν κοινό σε όλα τα εκχυλίσματα. Αυτό το συστατικό σύμφωνα με τους ερευνητές μάλλον εξηγεί την ήπια αντιυπερτασική δράση που έχουν ορισμένα βότανα.
Συγκεκριμένα βρήκαν ότι αυτά τα βότανα ενεργοποιούν ένα συγκεκριμένο δίαυλο καλίου τον KCNQ5. Αυτός ο δίαυλος καλίου μαζί με άλλους εντοπίζεται στους λείους μύες που επενδύουν το εσωτερικό τοίχωμα των αγγείων.
Όταν οι λείοι μύες συσπώνται η πίεση του αίματος αυξάνεται. Όταν χαλαρώνουν η πίεση του αίματος πέφτει. Η ενεργοποίηση του KCNQ5 οδηγεί στην χαλάρωση αυτών των μυών. Οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν ότι εκεί βρίσκεται η εξήγηση των αντιυπερτασικών ιδιοτήτων ορισμένων βοτάνων.
Επιπρόσθετα οι ερευνητές εξέτασαν ποια βότανα ήταν πιο δραστικά όσον αφορά την ενεργοποίηση του συγκεκριμένου διαύλου καλίου. Σύμφωνα με τον καθηγητή Abbot τα πιο αποτελεσματικά ήταν η λεβάντα, ο μαραθόσπορος και το χαμομήλι.
Το επόμενο βήμα των ερευνητών ήταν να εντοπίσουν ποιο συστατικό των βοτάνων είναι υπεύθυνο για την ενεργοποίηση του διαύλου καλίου.
Κατάφεραν να απομονώσουν ένα αλκαλοειδές, την αλοπερίνη η οποία φάνηκε ότι ανοίγει τον δίαυλο καλίου KCNQ5 καθώς προσδένεται στη βάση του.
Η υπάρχουσα αντιυπερτασική αγωγή δεν στοχεύει τον δίαυλο KCNQ5, γεγονός που σύμφωνα με τον καθηγητή Abbot αφήνει ένα κενό στη φαρμακευτική αγορά, ανοίγοντας τον δρόμο για τον σχεδιασμό νέων φαρμάκων που θα στοχεύουν στην ενεργοποίηση του διαύλου KCNQ5.
Ωστόσο επειδή ο δρόμος μέχρι την δημιουργία νέων αντιυπερτασικών φαρμάκων είναι ακόμη μακρύς οι ερευνητές προειδοποιούν τους ασθενείς να μην αλλάξουν αυτοβούλως την αγωγή τους αντικαθιστώντας την με βοτανοθεραπεία.
πηγή: ygeiamou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου